Spycimierskie Boże Ciało – światowe dziedzictwo UNESCO
Boże Ciało w Spycimierzu obchodzone jest wyjątkowo atrakcyjnie i uroczyście za sprawą wielokolorowego dywanu z żywych kwiatów, układanego przez mieszkańców parafii Spycimierz koło Uniejowa. Tradycja jest bardzo stara i być może sięga czasów napoleońskich. W 2017 r. we współpracy z Gminą Uniejów i Parafialnym Stowarzyszeniem „Spycimierskie Boże Ciało” rozpoczęliśmy pracę nad marką tej tradycji jako niematerialnego dziedzictwa kulturowego o wyjątkowym charakterze. Od początku zdawaliśmy sobie sprawę, że budowa rozpoznawalnego wizerunku przyczyni się do lepszego zachowania tego unikalnego dziedzictwa. Potrzebne jest to zarówno mieszkańcom, by nie rezygnowali z kontynuacji tradycji, jak i gminie, by planowała regularne działania inwestycyjne i organizacyjne, które pomogą podtrzymywać i promować spycimierskie dywany kwiatowe. Kulminacją naszych starań był wpis tradycji na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości dokonany w grudniu 2021 r. przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji, Nauki i Kultury (UNESCO). Jest to jeden z pierwszych wpisów z Polski na tę prestiżową listę.
Co zrobiliśmy
Strategia budowy marki
Logotyp i linia graficzna
Budowa strony internetowej spycimierskiebozecialo.pl w języku polskim i angielskim
Produkcja galerii ulicznej
Redakcja albumu fotograficznego
Opracowanie artykułów prasowych
Współpraca merytoryczna przy opracowaniu wniosków o wpisy na Krajową Listę Dziedzictwa Niematerialnego i Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości
Koordynacja merytoryczna projektów współfinansowanych z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Współpraca i koordynacja prac związanych z publikacją trzech tomów Serii Spycimierskiej: „Procesja Bożego Ciała z tradycją kwietnych dywanów w Spycimierzu. Raport z badań i rekomendacje do planu ochrony” (2020), „Dziedzictwo niematerialne w krajobrazie kulturowo-przyrodniczym. Przykład Bożego Ciała w Spycimierzu” (2022) oraz „Ochrona niematerialnego dziedzictwa kulturowego – kodeks etyczny, komunikacja i transfer wiedzy” ( 2024).
