Flisactwo – międzynarodowy wpis na listę UNESCO
Flisactwo to tradycyjna wiedza i umiejętności związane z budową tratw i poruszaniem się nimi po wodach śródlądowych. Praktyka ta obejmuje budowę drewnianych tratew, transport bali oraz znajomość przyrody i jej żywiołów. Chociaż nie ma jednolitych zasad dotyczących wyboru drewna, przygotowania do montażu, wiązania i nawigacji, wszystkich flisaków łączy podobny styl życia, specyficzne słownictwo i zwyczaje przekazywane z pokolenia na pokolenie przez stulecia.
W 2020 r. flisacy zrzeszeni w Światowym Związku Flisaków podjęli się opracowania wniosku o wpis na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości. W staraniach wzięły udział stowarzyszenia z Polski, Łotwy, Niemiec, Hiszpanii, Austrii i Czech, czyli krajów, w których tradycja wpisana jest na krajowe listy. To podstawowe kryterium kwalifikujące do starań o wpis na listę światową. Na prośbę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego podjęliśmy się napisania wniosku. Zadanie było złożone, gdyż wymagało koordynacji międzynarodowego zespołu autorów i ekspertów. Nasza praca zakończyła się sukcesem i 30 marca 2021 r. wniosek został złożony do UNESCO. Decyzja o wpisie zapadnie najprawdopodobniej w grudniu 2022 r.
Co zrobiliśmy
Koordynacja zespołu autorów
Opracowanie wniosku do UNESCO w języku angielskim
Współpraca z ekspertami
Doradztwo w zakresie informacji o UNESCO na stronach internetowych organizacji flisackich
Fotografia w sliderze: Miejsce wiązania tratew w Lechbruck, ok. 1900 r. Tutaj wiązano bale i ładowano towar. Następnie rozpoczynała się niebezpieczna podróż po dzikiej rzece Lech o piaszczystych i żwirowych brzegach. Fot. Muzeum Flisactwa
